2014, മേയ് 15, വ്യാഴാഴ്‌ച

ക്യാൻസർ

ഇന്ന് രാവിലെയാണ് അറിഞ്ഞത്. സുഹൃത്ത് ഇന്നലെ എഴുതിയ പോസ്റ്റ്‌ ഇന്ന് വായിക്കുമ്പോൾ. ആ സുഹൃത്തിന് എന്ന പോലെ അതൊരു വലിയ ഷോക്ക് ആയി.  സുഹൃത്തിന് ക്യാൻസർ  ആണെന്ന് സംശയം. സംശയ നിവൃത്തി  വരുത്താൻ ഇന്ന് സ്കാൻ ചെയ്യാൻ പോകുന്നു. ഇന്നത്‌ ചെയ്തു കാണും   ഫലം എന്തെന്ന് ഇത് വരെ അറിയില്ല.  രാത്രി പതിനൊന്നര മണിയായി. സുഹൃത്ത് പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുന്നതു വരെ കാത്തിരിക്കുകയെ നിവൃത്തിയുള്ളൂ.

"മരിക്കാൻ എനിക്ക് പേടിയില്ല." സുഹൃത്ത്‌ പറയുന്നു. " എന്നായാലും ഒരിക്കൽ മരിക്കണം. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ   പെട്ടെന്നുള്ളത് വളരെ അസൌകര്യമാണ്. എനിക്കൊരുപാട് സ്ഥലങ്ങൾ പോകാനുണ്ട്, ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുണ്ട്."

മരണത്തെ പറ്റിയുള്ള കാഴ്ചപ്പാട് കൊള്ളാം. ഒരു ഡോക്ടർ കൂടിയായ സുഹൃത്തിന്റെ. പക്ഷേ കത്ത് വായിക്കുമ്പോൾ സുഹൃത്തിന്റെ പേടി കുറേശ്ശെ വെളിവാകുന്നു. ഒപ്പം നിരാശയും ആശങ്കയും. മനുഷ്യ മനസ്സല്ലേ?


2 അഭിപ്രായങ്ങൾ:

  1. That was sweet...
    My grandmother had a new chatta, mundu and kasavu neriyathu wrapped in brown paper along with lots of naphthalene balls, safely stored in her thadi petti..I remember seeing the bundle when I was 4, she must have been 46 years old then. She had everything ready.. And then taught me ottum cheythilla sukrutham, otterey cheythu dushkrutham, Rama , kalan varumbol Nam enthothendutharam?
    I didnt even have my chatta and mundu ready...didn't think kalan could come anytime..and not sure what must I tell kalan?

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  2. Follow him obediently, thinking of the 'dushkruthams' and 'sukruthams' done in life time.

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ